Blog to do

 Ik was deze Blog begonnen om mijn creatieve tekstinspiraties te delen maar het verdween onverwachts naar de achtergrond omdat ik ‘overvallen’ werd door Diabetes.  Dat is niet zoals een griep … helaas. Diabetes komt niet opeens natuurlijk maar met bepaalde signalen, maar ja, als je in de overgang bent, dan gooi je alle klachten op die grote hoop. Ik ging pas naar de huisarts toen ik in een paar dagen tijd de verkeersborden langs de weg niet meer scherp zag, dat vond ik wel alarmerend. Trouwens ik reed niet hoor, ik was een ‘wazige’ bijrijder. Mijn man ging bij thuiskomst nog even Googlen want die begreep dat er meer aan de hand moest zijn als je zicht zo snel achteruit gaat.

Ook de constatering ‘Diabetes’ bij de huisarts was zo gepiept, alleen een druppeltje bloed van mijn vinger op een teststrip was voldoende voor een diagnose. (deze gaf een waarde aan van 30!) De diagnose was veel sneller dan ik me kon realiseren wat de consequenties zijn. De waardes behoren tussen de 4 en 8 te zijn, na het verlate ontbijt, kwam ik op een waarde van 40 uit! Dacht nog dat dit met alleen een pilletje en extra  slapen wel over zou gaan …

Maakte me meer zorgen om mijn zicht, maar daar werd niet meer over gesproken, dus hield ik mijn leesbril maar op! Die pillen werkten natuurlijk niet, was naïef van de Praktijkondersteuner, waardoor de klachten ook niet overgingen. Moest terugkomen en meteen dagelijks langwerkende insuline gaan spuiten, een ‘prikdiploma’ was niet nodig, even proef prikken in een tennisbal en ik werd een bevoegd ‘spuiter’!

Kreeg de opdracht mee om regelmatig bloedsuikerwaarde te meten (2 tot 7 prikmomenten per dag!) en de waardes wekelijks door te geven om de juiste dosis te vinden. Misschien ook weer naïeve gedachte van de Praktijkondersteuner, elke week werd de dosis en de intensiteit verhoogd omdat het te hoog bleef. De volgende stap was Kortwerkende insuline spuiten voor het avondeten, daarna deze insuline ook spuiten voor de lunch en tot slot ook voor het ontbijt. Bij de apotheek werden ze steeds vriendelijker, kreeg extra uitleg in een zijkamertje. Wel fijn, kon ik even bijkomen en daarna met een tas vol doosjes met insuline, naalden, glucosemeter met prikpennen en meetstaafjes naar huis!

Het herstel ging daarom ook met hele kleine stapjes helaas, van 3 dutjes op een dag naar 1 dutje per dag! Want met die hoge waardes blijft de dorst en dus ook het plassen, daardoor slaap je steeds maar een uurtje of soms twee, dat breekt je natuurlijk op. Bleef daardoor weinig tijd over om na te denken, ik sliep veel. Wel wonderlijk dat je dan vaak te horen krijgt dat je er ‘slecht’ uitziet, ik vind dat geen passend woord, liever ‘niet zo gezond’. Want bij slecht denk ik aan gangsters of boeven!!

Die paar kilo die ik afgevallen was, zijn er na een half jaar weer aan, nou ja prima. Weg met die nood-bretellen aan mijn broek! Was (en ben) nooit boven de 60 kg, kon altijd eten en snoepen wat ik wilde, werd er toch niet dik van. ‘Ideaal’ vond mijn omgeving en ik stiekem ook!

Vond altijd dat, als je iets moet laten of doen voor je gezondheid, dat IK dat beslist zou doen, dit was zo’n moment. Het werd wel een keerpunt in mijn leven en dat is gewoon verstandig, ik wil tenslotte oud worden en zo gezond mogelijk. So it is!!

Ga dan maar eens boodschappen doen, de eerste keer dat ik zelf ging, bleef ik zo lang weg dat mijn man ongerust werd. Ik bekeek alle etiketten van mijn boodschappen, het meeste werd terug gezet want schrok van de hoeveelheid suiker. Had wel altijd op het vetgehalte gelet maar me niet gerealiseerd dat veel (light) producten vaak veel en onnodig suiker bevatten. Dus voortaan een andere strategie!

Heb van een lieve schoonzus het boek ‘De Voedselzandloper’ dat op mijn wenslijstje stond, gekregen, waar ik heel blij mee ben. Verrassend dat deze jonge arts en schrijver (pas 28 jaar, net zo oud als mijn zoon!) zoveel kennis heeft vergaard over gezond leven en gezonde voeding. Ik hoop dat nog veel meer mensen deze adviezen  (& recepten) op gaan volgen.

Diabetes is vervelend en ook niet te begrijpen waarom het ene kind in een gezin dit krijgt en de andere(n) niet? Maar het feit dat ik het nu ‘pas’ kreeg (53^e), ben ik opgelucht om, ik red me wel. Heb al die voorgaande jaren niet hoeven spuiten en dus onbekommerd mijn gang kunnen gaan. Voor al die jonge kinderen die dit soms al op jonge leeftijd krijgen en hierdoor niet meer onbekommerd kunnen doen en laten wat ze willen, voor hen vind ik het echt erg. Hoe leg je deze complexe materie aan een kind uit dat soms nog niet eens kan lezen of schrijven! Ook met ouders, broers en of zussen in zo’n gezin voel ik mee, wat een belasting en een grote (dagelijkse) verantwoordelijkheid. Daarom mijn complimenten en respect, stuk voor stuk vind ik het KANJERS …

Kolobri het symbool voor DIABETICI

‘Mus-spektakel met rijstebrij’

Musschien meer mussen in de tuin met rijstebrij.

We denken bij vogelvoer aan meesbollen en zaadjes dat volop in de winkels te vinden is, dat vinden ze inderdaad heerlijk maar we denken niet meteen aan kort gekookte rijst. Ik heb gezien dat mussen daar van smullen en dacht meteen; ‘dat wil ik ook in onze tuin.’ Ik had elke winter hier en daar een paar meesbollen hangen, leuk, maar vooral grote vogels vraten die leeg, dat vond ik zo jammer. We zien veel kauwen en dat komt voor een deel omdat onze tuin aan een weiland grenst.
Liever wil ik juist de kleine vogels bijvoeren, zoals zo vaak, nemen we het liever op voor de zwakken in de samenleving en dus ook in de natuur! Die kauwen zijn groot genoeg en brutaal, die redden zich wel. Nee mijn voer is speciaal bedoelt voor allerlei soorten kleine musjes, koolmeesjes en roodborstjes.

Dit seizoen ga ik een schaal vol kort gekookte rijst met een paar scheppen paneermeel erdoor, buiten voor de vogels neerzetten. Moet eerlijk bekennen dat ik dit idee kreeg van mijn zwager, ook een natuurliefhebber en dus ook een echte vogelliefhebber. Geen idee hoe hij aan dit ‘vogelvoerrecept’ komt, zal het hem toch eens vragen. Het is leuk dat steeds meer mensen gaan rijstebrij- en, ik hoop zelfs dat er na dit stukje nog meer rijstebrijers volgen.

Het is eigenlijk simpel, kook een pak rijst van een kilo slechts 4 minuten, neem gewoon de goedkoopste, we moeten ze natuurlijk in vergelijking geen biefstuk voorzetten! De rijst laten we even afkoelen, ze zijn nu eenmaal niet gewend aan een warme maaltijd. Dan doen we daar 4 eetlepels paneermeel, mag ook de goedkoopste zijn, doorroeren en klaar, We zetten natuurlijk niet meteen de hele schaal buiten, nee, ze moeten de rijstebrij nog ontdekken, gisteren vlogen ze je tuin nog voorbij! Dus verdeel de hoeveelheid in 4 of 8 porties. Als je zorgt dat er gaas rondom en bovenop een voerbakje ligt, kunnen de kauwen er niet bij, precies wat we willen.

In het begin komen er een paar vogels op af, en al snel wordt dit fantastische maaltje ‘doorgemust’ van ene musje naar andere musje en komen er steeds meer mussen mee-eten. Het is zelfs zo grappig dat, als je dit consequent neerzet, bv 2x op een dag, ze al ruim op tijd komen aanvliegen en blijven wachten totdat je het bakje bijvult.

Na een paar weken heb je hele musfamilies en of koolmeesfamilies als vaste klant, dan kun je achter de ramen naar dit mus-spektakel kijken en genieten. Want ik zeg je nu al, je wordt er vrolijk van en je hebt nog een goede daad gedaan, geweldig toch, een echte win-win situatie. 

Mocht je nu denken, ik heb geen idee hoe ze het gaas om het voerbakje doet, dan heb ik hier een kort filmpje van mijn zwagers ‘mussenfamilie’. Enfin, deze vogels komen echt niets te kort, ze hebben een grote zandbak daar houden vogels ook van, dat wist ik niet eens en natuurlijk ook een paar ondiepe badjes met zand op de bodem tegen het uitglijden! En tot slot, deze maand komt ook de pot pindakaas (ja, de goedkoopste!) weer in de tuin, kun je gewoon ophangen en ze eten deze schoon leeg de glazen pot kan daarna zo in de glasbak.

Ja vogels, genieten zo van de rijstebrij, maar degene die er het meest van genieten, dat zijn wij!

WebWonderBoy

 Tegenwoordig is mijn zoon de vraagbaak in huis voor alle nieuwe ontwikkelingen, handig hoor. Als hij mij iets uitlegt of laat zien, meestal achter de pc of laptop, dan gaan zijn vingers vliegensvlug over het toetsenbord. Dan moet ik goed opletten en vooral geen domme vragen stellen want het is zo toch duidelijk! Meerdere pagina’s zie ik voorbij komen waartussen gewisseld wordt en tussendoor wordt er nog iets gedownload zonder daarop te wachten want dat is zonde van de tijd! Ik kan het dan al lang niet meer volgen natuurlijk, ik heb uitleg nodig in ‘Jip en Janneke-taal’. Dat werkt voor mij het beste!!

Met mijn mobiel is het al eender, wat je daar tegenwoordig nog meer mee kan doen dan bellen, ik vind het prachtig hoor. Heb het voordeel dat ik hetzelfde merk heb als mijn zoon want hij heeft natuurlijk alle leuke, praktische, geinige App’s al eerder ontdekt. Regelmatig pakt hij mijn mobiel en installeert weer iets nieuws of veranderd de instellingen. Dat is dan wel weer heel erg leuk natuurlijk. De rollen zijn soms omgedraaid, een beetje jammer maar eerlijk gezegd; deze tijd is ook superleuk en het is toch geweldig om trots te zijn op je kind.

Zelf ontwikkeld hij het een na het ander, zoals Internetsites, Weblogs en Applicaties voor een pc of tablet maar hij gaat ook mee met zijn tijd want hij heeft nu ook een Microwave-Buddy App voor een mobieltje in de Windows Phone Store. Het is wonderlijk als je bedenkt dat hij dit in slechts één week tijd bouwt, het lijkt hem gemakkelijk af te gaan.

Toen onze dochter in 2007 in San Diego op stage was, werd door M natuurlijk een Internetsite gemaakt,   
niet alleen voor haar leuke verhalen maar ook konden we dagelijks het weer en leuke weetjes van beide landen lezen. Natuurlijk was de lay-out prachtig met grappige links en leuke details, daar hebben we die 7 maanden plezier van gehad.

Het was geen verrassing dat the boy de ICT-richting opging, al op de middelbare school was hij uren op de computer bezig, niet alleen met spelletjes doen maar ook met het bouwen van een eigen Internetsite. Al heeft hij ruim de tijd genomen voor zijn studie, studeren kwam duidelijk niet op de eerste plaats maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Zijn hobby is nu zijn werk geworden. Zelfs van zijn CV werd een App gemaakt, werkelijk prachtig en het is natuurlijk heel origineel om je zo te presenteren, al zijn er helaas amper nog vacatures. De gemaakte Internetsites, Webwinkels en Weblogs zijn even mooi en worden regelmatig vernieuwd en bijgewerkt. Om zijn werk te bekijken kun je naar CV Portfolio of Weblog. Gelukkig heeft hij af en toe een opdracht (€), maar een vaste baan zou natuurlijk helemaal geweldig zijn en ik weet zeker dat het gaat lukken!

Deze jongen heeft een groot talent en kan de mooiste ‘webwonderen’ ontwikkelen, van wie zou hij dat nou hebben ?
Een ding is zeker, hij komt er wel met de tip die ik hem gaf:

Koken zonder moeite en zonder pannen

Bij een jubileum op het werk werd aan de genodigden een ‘eigen’ recept gevraagd, die werden gebundeld in een mooie map en bij die bijzondere gelegenheid overhandigd. Een leuk idee, maar insiders weten dat koken niet echt mijn ding is. Hoe is dat toch mogelijk als je bedenkt dat ik ben opgegroeid in een café-restaurant! Na zoveel jaar kan ik lekker eten op tafel zetten hoor, maar het is vaak voor mij net zo’n verrassing hoe het op tafel komt als voor mijn gezin of de gasten! Ach ze weten het nu wel en aan recepten uitwisselen doe ik niet. Mooi zo, houden zo, ieder zijn ding! 
Maar, voor die vraag had ik natuurlijk wel een oplossing, maakte een recept ‘Creatiss- stijl’ en het viel nog in de smaak ook! Heb het ondertussen al een aantal keren met steeds andere ingrediënten uitgedeeld, steeds met succes. Daarom vandaag het recept: Koken zonder moeite en zonder pannen! Dames, hier is geen schortje voor nodig of misschien omdat het je leuk staat! En de gelakte nageltjes blijven pico bello! Zo simpel kan het zijn, een aanrader…

 

Men neme….

Een afdeling vol met homme(le)s en femmes,

Die moeten wel gemengd worden,

Maar niet met de mixer,

Met beleid, heel veel beleid! 

Dan krijg je een mooie gelijkmatige massa,

Als het goed is, zonder klonten,

Zo niet, dan nog even rustig doorroeren,

Een kwestie van aanvoelen!

Dus stoppen op het juiste moment,

Want als te lang geroerd wordt,

Is er geen land meer mee te bezeilen!

  Dan haal je uit de kelder koude Tiep-Miep-Piepers 

  De schil er helemaal vanaf afsnijden,

Het resultaat is een mooie kom vol met bleke smoeltjes,

Die kunnen we beter even in de zon leggen,

En wat, ga zelf ook even lekker onderuitgezakt zitten.

Wat let je, tijdens het koken moet je je niet haasten!

Je hebt vast ook nog wel een paar uien in je kelder liggen,

Altijd leuk voor een sentimenteel moment.

Even heerlijk snotteren, laat maar lekker stromen!

Snijd een hele dikke ui helemaal fijn,

Maar ook weer niet te klein,

Want dan krijg je smurrie!

En je moet nog lang met deze Consu-Lente-Uitjes samenwerken!

Dus gebruik nette taal als het even tegenzit,

  (vloek bij voorkeur in de trant van:

  oh… staafmixer nog aan toe!!)

Uit de koelkast haal je hierna een pond Tuinboon-Telefoonbedieners

Deze snijd je in mooie gelijkmatige kleine blokjes,

Ook hier geldt weer; geen grote blokken, daar kom je niet door;

Dan wordt je in de wacht gezet! 

Dan komt nu de moeilijkste klus,

Er ligt op het aanrecht een flink aantal vergader-groepen,

Het is niet verstandig die bij elkaar te doen,

Dus daarom één voor één hakken of klutsen!

  Als er meer dan drie zijn, kies dan de leukste uit.

Ach wat, doe de rest in de prullenbak!

*bedenk dat niet alles waar over vergaderd wordt, smaakvol is !!!

Vervolgens kun je al deze ingrediënten bij elkaar doen,

Voor de smaak moeten er natuurlijk nog wat kruiden bij.

Probeer eens een vlijmscherp mespuntje ‘psychische peper’,

Met een toefje ‘verplegende dille’,

Kan ook nog een scheutje ‘administratief azijn’ bij,

Maar dat is waarschijnlijk iets te zuur…

Dan kun je de dop van een bijpassende wijn opendraaien,

Wat dacht je, bij deze ingrediënten kun je natuurlijk geen super wijn schenken!!

Doe maar gewoon iets van de Jumbo of de Aldi,

Die maakt met dit potje een prima symfonie!

Nu heb je twee kansen:

1^e kans: dat het koken is gelukt.

Geweldig, je kunt toch koken,

Al is het volgens een briefje.

Kreeg je toch een goede tip van een aardige collega,

Je kunt in ieder geval met weinig ingrediënten iets smakelijks voorschotelen!!

 

  2^e kans: dat het niet gelukt is,

  dan is het pech…

Misschien is dit recept nog niet helemaal goed,

en had het beter moeten worden uitgeprobeerd.

Maar ja, het is dus net als zoveel klanten-systemen

nog volgens de ouderwetse ‘TIP-methode’!!

Dat heet: Testen In de Praktijk.

Dan krijg je inderdaad dit soort problemen,

En ja, daarbij is het van groot belang dat je kunt improviseren!!

Er zit niets anders op dan dit pruttelpotje weg te gooien, niets aan te doen

en haal je gewoon even snel een pizza of portie chinees om de hoek

dat vinden je gasten vast lekker.

Er is nu eenmaal kok boven kok!

  En baas boven baas!    

Roxy na eerste zwemles meteen geslaagd voor zwemdiploma!

Onze hond Roxy los laten lopen geeft vaak verrassingen, waarschijnlijk komt het nog door de leeftijd, ze is net één jaar. Meteen als de halsband afgaat dan rent ze ervandoor met een energie, ongelooflijk, ze vind het heerlijk. Dan is het terugroepen natuurlijk het moeilijkste maar we hebben altijd lekkers bij, dus als we haar roepen houden we een hand met een brokje voor ons. De ene keer komt ze meteen, misschien omdat ze trek heeft? De andere keer kun je roepen en wel tien brokjes in je hand leggen, komen doet ze niet! Geduld hebben is dan een wijze raad die we van kenners krijgen, ja ‘lauw loene!!’ Is niets aan om dan haar naam te staan roepen voor Jan Doedel! En als ze dan komt moet je nog belonen ook is het volgende advies, weet je hoe moeilijk dat is? Het went niet maar we krijgen er ervaring in. De hond heeft dan meestal de tijd van haar leven, dus die is helemaal happy en krijgt nog lekkers ook, “wat een fijne baas heb ik” mag ze dan wel denken!   Bij deze uitspatting had ik mijn mobiel erbij gepakt want thuis geloven ze me niet Wel 15 min stond ik te wachten, lees roepen! zo’n vijftig meter verderop, dus dacht ik eerst maar geduldig te blijven wachten. Ik zag ondertussen de een na de andere eend, zwaan, meerkoet en andere vogels wegzwemmen,  nee wegvluchten. Eerst probeerden ze haar te ontwijken door even naar de andere kant te vliegen. Nee dacht Roxy, ik ga je pakken! en zwom kris kras door de plas. Terwijl ze nog niet eerder echt had gezwommen, alleen vlak langs de kant van de Aa maar dat was meer een beetje zwemmend-lopen of lopend-zwemmen. Wat een talent!

Dus nu weten we in ieder geval dat ze goed én lang kan zwemmen en moeten we nog meer opletten als we haar los laten want in de sloten en plassen zitten juist nu jonge eendjes en als natuurliefhebber wil ik niet dat ze die de stuipen op het lijf jaagt?
Sorry hoor eenden, vogels, zwanen…

Fijne cruise gewenst

Deze galerij bevat 4 foto's.

Welke vind jij de mooiste ?

Kies de mooiste steen

Soms kun je van een afstand genieten van hele simpele dingen.
Ik stond laatst in een rij bij de kassa, in de andere rij stond een moeder met twee jongens van ongeveer zes jaar. Hoogstwaarschijnlijk twee vriendjes maar voor het verhaal eigenlijk niet van belang. Ze stonden geduldig te wachten totdat moeder de boodschappen kon afrekenen. Willen wel vaak mee boodschappen doen maar als hun ‘wensen’ toch niet in het boodschappenkarretje terecht komen, dan is de interesse meestal snel verdwenen.

Een van de jongens haalt iets uit zijn jaszak en verdeelt het over beide handen al kon ik nog niet zien wat het was. De handen gaan richting de andere jongen en hij vraagt hem: “Welke steen vind jij de mooiste” Daar moet de jongen even over nadenken en wil er eigenlijk eerst geen antwoord op geven. Goh wat flauw dacht ik nog, als volwassene zou ik meteen met die jongen ‘meegaan’ in zijn fantasie, maar aan mij wordt niets gevraagd! Als je nog jong bent, dan denk je natuurlijk helemaal niet in tactische antwoorden geven of de ander niet teleurstellen met je antwoord, nu begrijp ik dat. Tot mijn verbazing komt het antwoord dat ik verwachtte ook niet, de andere jongen heeft beslist een eigen mening. Hij kiest geen van de stenen maar haalt uit zijn jaszak ook een steen en kijkt daar heel trots naar. Dan zegt hij; “ik vind mijn steen de mooiste!” En zo viel de beslissing, basta!

Wat een slim antwoord van die jongen, hij had even nagedacht en vond dat hij ook een ‘mooie’ steen in zijn zak had  en die deed bij deze beoordeling helemaal niet mee. Dus kwam hij uiteindelijk met deze slimme zet en als ‘mooiste steen eigenaar’ uit de bus. Ik zag nog wel dat de eerste jongen daar helemaal niet blij mee was, hij keek zo teleurgesteld dat ik met hem te doen had, wat sneu nou. Zo jammer dat ik niet in dezelfde rij stond want dan had ik beslist wat van de teleurstelling weg willen nemen door te zeggen dat ik allebei zijn stenen mooi vond. Hoewel je soms door je erin te mengen de teleurstelling niet wegneemt maar degene zich nog ‘zieliger’ gaat vinden, dan slaagt je goede bedoeling dus niet. Aan de moeder werd overigens niets gevraagd en had deze ‘verkiezing’ gemist. Na het afrekenen liep moeder met de jongens de winkel uit en leek alles koek en ei, gelukkig maar. 

Ach, dacht ik later nog, dit zijn kleine jongens met kindertaal, over vijftien jaar hoor je die ene jongen misschien vragen, “welke auto vind jij mooi?” of;  “vind je mijn auto mooi?” Dan krijgt hij vast het volgende antwoord; “ik vind míjn auto de mooiste!” Dus als hij hier nu een les uit leert, dan stelt hij dergelijke ‘wat’ – ‘welke is de mooiste’-vragen niet meer; want het antwoord zou wel eens tegen kunnen vallen!

Note:

Misschien is dat wel de reden dat sommige (mannen?) uitroepen; “Mijn auto is zo geweldig, er is geen mooiere!”